Blendi Fevziu sjell rrëfimin e ndjerë për tri gra

“Tirana e nonës”/ Blendi Fevziu prezanton sot në sallën aula magna, me studentët e ekselencës në Universitetin Europian të Tiranës librin e tij të ri nga UET PRESS

Blendi Fevziu do të prezantojë sot në orën 13.00, në sallën aulamagna në Universitetin Europian të Tiranës librin e tij të ri “Tirana e nonës”, nga UET PRESS. Përballë studentëve të ekselencës në prani të botuesit Henri Çili, i cili e shoqëron këtë libër e me një pasthënie, ai do të tregojë historinë e tri grave që e frymëzuan të shkruante këtë libër.

“Vepra, për të shuar paksa kuriozitetin e publikut, është një mënyrë ose një histori e njëqind viteve të Tiranës kryeqytet të Shqipërisë, por nëpërmjet historive të pambarimta personale që fëmija, djaloshi, adoleshenti, studenti, gazetari apo personaliteti publik Blendi Fevziu, i ka përjetuar në qytetin ku është lindur dhe është rritur, përmes një historie shumë të komplikuar, por dhe tejet interesante, në të cilën është gjendur familja e tij, gjyshi, gjyshja, stërgjyshi, stërgjyshja, nëna, daja apo rrethi i parë familjar. Duke lexuar këtë rrugëtim, sythet e të cilit të nxjerrin dhe të implikojnë me historinë e Shqipërisë, me historinë e Tiranës, me Toptanët me Topiajt dhe shumë elemente të cilët e kanë bërë aq histori sa ka Tirana jonë ose Tirana e nonës”, shkruan Çili për këtë libër.

I gjithë libri është një udhëtim në kohë, shkruar plot kulturë e stil nga Fevziu.

“Nisa të shkruaja, sapo avioni u shkëput nga pista. Me nxitim, thuajse, libri ishte brenda meje. Priste aty prej kohësh. Dritat ishin shuar dhe njerëzit rrotull dremisnin të lodhur. Bashkë me ta edhe ime bijë, e ulur në krah. Ndërsa udhëtoja mbi Paqësor, në një fluturim që lidh San Franciskon me Honolulunë, shkrova për pesë orë e gjysmë pa ndalim. Kisha mbaruar dy kapitujt e parë të librit. Vijova ta shkruaj pa ndalim edhe për dy muaj të tjerë. Kudo që të isha: në shtëpi, në zyrë, në udhëtim, në hotel, në avion, në tren. Madje edhe nën çadër, në plazhin e zhurmshëm të një qyteti arab. Në fund të muajit të dytë, libri ishte gati”, tregon Blendi në hyrje të librit.

“Javë të tëra më pas nisa të qëmtoja dokumente, shënime, rrëfime, letra të harruara dhe fotografi. Ishte një kthim në kohë, por edhe një prezantim i vërtetë me gjithë ata njerëz, të cilët kishin shënjuar jetën time ose që kishin lënë tek unë pak nga gjaku i tyre. Shumicën as nuk i njoha. Kishin vdekur përpara se unë të vija në këtë botë. Shpesh më sfiliste një ndjenjë faji. Si nuk pyeta më parë? Si nuk u bëra kurioz? Tani shumica nuk jetonin më, kishin ikur me kohë; duke marrë me vete shumë nga përgjigjet e pyetjeve, që më dilnin përpara. Por, gjithsesi, një histori arrita ta ndërtoj, derisa libri mori formë. Ky nuk është një roman! Nuk janë as kujtime të fëmijërisë sime. Është një libër për fatet e tre personave, që unë i njoha në fillimet e mia, po aq sa një libër për transformimin e Tiranës. Madje më shumë sesa një libër, është një borxh. Një prej atyre borxheve, që njeriu duhet t’i kthejë në jetë. Edhe pse jo gjithnjë ia arrin. Ato ishin tri plaka që shenjuan nisjen time në jetë. Investuan gjithçka iu kishte mbetur nga dekada të trazuara të jetës së tyre te një fëmijë. Në radhë të parë, rrëfimet e mrekullueshme për qytetin, pushtetin, fuqinë, dështimin, modestinë dhe zvetënimin. Sot mendoj se ato kishin nevojë t’ia thoshin dikujt. Ishte një lloj borxhi që e mora pa dashje përsipër, pa e ditur. Por, pa dyshim, me besimin se një ditë do ua tregoja sa më shumë njerëzve. Dhe po e bëj sot. Me këtë libër. Duke besuar se kjo histori është kaq magjepsëse, kaq ndryshe, por edhe kaq e njohur njëherazi”, rrëfen Blendi.

Por ky libër i shkruar plot stil është dhe një udhëtim në kohë, për të njohur Tiranën para hyrjes së komunizmit përmes jetës së tri grave kaq frymëzuese.

“Ndaj u ula ta shkruaj këtë libër. Për Nonën, teta Metin dhe Bibinë. Dhe jo vetëm për to. Një libër për qytetin e tyre, siç e njihnin ato, dhe si u bë ai pas vdekjes së tyre. Deri më sot… Dua t’ju tregoj se ato ishin tri gra, thuajse moshatare. Stërgjyshja ime, Nigjari, ose Nona, siç e kam thirrur gjithnjë dhe siç do ta thërras në këtë libër; motra e saj, Ganimeti, ose teta Meti, siç e thërrisja unë, dhe kushërira e tyre e largët, Sybija, ose Bibia, siç do të dalë në këtë libër, që u bë një nënë më shumë për time më. Ishin tri gra që shënjuan jetën time. Tri gra, nga të cilat mësova aq shumë dhe tri gra, të cilat së bashku, ilustrojnë më mirë se kushdo historinë e trazuar të Shqipërisë dhe qytetit ku jetuan, Tiranës. Por, unë e di shumë mirë. S’kam asnjë dilemë për këtë: e para ishte Nona!”, shkruan Blendi.

“Tirana e nonës” do të jetë në stendën e UET PRESS në edicionin e 22 të Panairit të Librit, që do të hapë siparin më 13 nëntor, në Pallatin e Kongreseve. Gjatë ditëve të panairit autori do të jetë i pranishëm në stendë për të gjithë ata që e duan librin me autograf.