FOTO/ 6 studentë, 6 histori njerëzore nga ceremonia e diplomimit UET 2025

Më 10 korrik Universiteti Europian i Tiranës diplomoi brezin e 17-të të studentëve në ciklin bachelor. Plot 451 studentë festuan me krenari mbylljen e një kapitulli, për të nisur shumë të tjerë në jetën e tyre. Pallati i Kongreseve u bë “dëshmitar” i qindra emocioneve, lotëve, fjalëve e përqafimeve të ngrohta, disa prej të cilave po i sjellim përmes këtyre gjashtë historive të shkurtra.

Mes studentëve që festojnë diplomimin, është ai më i veçanti dhe më speciali se gjithë të tjerët. I pangjashëm me ta, pa asnjë notë në regjistër, pa asnjë profesion dhe pa diplomë në xhep. Veshur me pelerinën dhe kapelën bojëqielli ai përshkon ritualin e çdo studenti: bën foto, ngjitet në skenë kur thirren emrat dhe madje i bashkohet momentit final të hedhjes së kapelave.

Është më i urti, më i pafjali. Edhe pse 4-muajsh, Marini nuk trembet nga muzika e lartë, as nga njerëzit apo zhurma. Sigurisht, ai nuk do ta mbajë mend këtë ditë, por fotot do t’i tregojnë se ka qenë në ceremoninë më të veçantë.

Mami i tij, Rudina Muçi, diplomuar për Inxhinieri Ndërtimi, një vajzë plot jetë dhe e palodhur, është kujdesur në detaje që ta bëjë këtë mbrëmje të paharrueshme për familjen e saj.

“Jam më e emocionuar se Rudina”, thotë mami i saj, edukatore te Shtëpia e Fëmijëve “Zyber Hallulli”. “Ka pasur një jetë shumë intensive dhe jam e lumtur që arriti të diplomohet me sukses”, shton ajo, mjaft e kënaqur për zgjedhjet dhe jetën që ka ndërtuar e bija.

Gjyshi nga Durrësi diplomon mbesën Miss

“Denbabaden durrsak”, thotë Ilia Goga, mosha e të cilit është ndoshta sa katërfishi i të rinjve që diplomohen. Një burrë shtatlartë, i fisëm, i pajisur me ndjenjën e humorit. “Gruan e lashë në shtëpi. Ishte pak sëmurë, për fat të mirë”, thotë me të qeshur.

Është një lexues shumë i mirë i letërsisë klasike, të çfarëdo kombësie por sidomos asaj ruse, ku veçon Turgenjev dhe Gogol. Ka ardhur bashkë me vajzën në ceremoninë e diplomimit të mbesës, e cila mbylli studimet bachelor për Inxhinieri Ndërtimi. Përveçse një inxhiniere e ardhshme, me fokus në interior dizajn, Ines Kasemi është edhe Miss.

Ajo ka përfaqësuar Shqipërinë në Miss Supranational, një konkurs ndërkombëtar bukurie, i cili përzgjedh një ambasadore për promovimin e turizmit dhe kauzat globale.

“Jam shumë e lumtur për rrugëtimin tim dhe mezi pres të angazhohem në vijimësi”, thotë ajo. E trishton disi fakti që po lë pas këtë fazë të jetës për të nisur gjëra të reja të panjohura.

“Ne do të të jemi përherë pranë”, shton mami i saj, ekonomistja Efti Kasemi, e cila më shumë se prindit i ngjason motrës së madhe.

Një infermiere “misionare” si Eriselda Zaimi

Zgjedhja e programit të Infermierisë nuk ishte rastësi për Eriselda Zaimin. Nuk ishte as një plan i menduar për t’u larguar nga Shqipëria dhe për ta ndërtuar diku tjetër jetën nga e para. Ishte një zgjedhje shumë më personale që e bën të preket kur e kujton.

“Humbja e një bebi ishte shtysa më e madhe që unë të bëhem infermiere. Mendoj se do t’iu vij në ndihmë të gjitha nënave të reja”, thotë ajo.

Ky është fakulteti i dytë që po mbaron. Të parin e ka mbyllur në 2016-ën, për të bërë edhe shumë role të tjera në jetën e saj. Eriselda është nëna e Lulzimit, nxënësit të klasës së gjashtë që ëndërron të bëhet futbollist. Nga ana tjetër, ajo vijon punën në një kompani private.

Rikthimi në universitet nuk ishte i lehtë, por finalizimi e bën më krenare se kurrë.  “Gjithë mundi dhe sakrifica ia vlejtën. I shkova deri në fund synimit që kisha dhe ia arrita.”

Rea nga Tepelena me lule për tezen

“Mami ku është tezja?”, pyet Rea me tufën e luleve në dorë ndërsa pret në hollin e Pallatit të Kongreseve. Ka ardhur nga Tepelena me mamin, dajën dhe kushëririn e vogël për të parë ceremoninë e diplomimit.

“Diplomimi është kur mbaron shkollën e lartë”, thotë 6-vjeçarja, rrugëtimi i së cilës është shumë larg nga ai i tezes, e cila përtej dashurisë së pakufishme, po i jep edhe një model suksesi.

Tezja e Reas, Sidorela Cela, afrohet e përlotur për t’i përqafuar me radhë. Nuk ishte plotësisht e bindur se familja e saj do të vinte për të ndarë sëbashku këtë moment të rëndësishëm. “Ndihem shume e emocionuar, është një gjë shumë e veçantë për mua”, thotë e prekur.

Koha ka ikur pa kuptuar. Tre vite studime, lodhje, provime, detyra kursi në programin Informatikë Ekonomike janë larguar sa hap e mbyll sytë. Kur kujton ditën e parë dhe vështirësitë e fillimit, nuk e fesh krenarinë që ia doli të finalizojë me sukses rrugëtimin e saj profesional e personal, me guximin për të përqafuar sfida të reja.

“Teze, jemi njësoj”, thotë Rea teksa tezja e merr në krahë, veshur të dyja me fustane të bardhë.

Katër breza në ceremoni

Mes fejesave, martesave, ditëlindjeve, edhe ceremonia e diplomimit mund të quhet festë familjare. Ajo iu dedikohet të diplomuarve, por përjetohet më thellë nga prindërit. Prania e tyre, e gjyshërve dhe të afërmve të tjerë, tregon realisht rëndësinë e kësaj dite për një familje shqiptare.

Të shumta ishin familjet e pranishme në këtë ceremoni, disa prej të cilëve me përfaqësues të disa brezave. E tillë ishte familja e Kristjana Njeçit, studentes së diplomuar për Financë.

Gjyshi, prindërit, vëllai e nipërit erdhën nga Lezha për të festuar sëbashku në këtë ditë të veçantë e për ta bërë momentin më të paharrueshëm të jetës së saj.

Sakrifica e babait për të festuar me vajzën

Shkëlqim Bajramaj është ndër të fundit që hyn në sallën e madhe të Pallatit të Kongreseve. Të gjithë janë pozicionuar në vendet e tyre anembanë sallës dhe nga momenti në moment pritet nisja e ceremonisë.

Djali i tij shtyn karrocën dhe e pozicionon pranë rreshtit të mesit ku janë ulur gjithë studentët. Prej 17 vitesh ka mbetur invalid nga një sëmundje tumorale në palcën e kurrizit. “Nga ana shëndetësore ndjehem mirë, vetëm këmbët më mungojnë”, thotë ai.

Ka ardhur nga Durrësi për të festuar me vajzën, Marizën, e cila mbylli studimet në Imazheri Teknike. “Hera e parë që vij në një ceremoni dhe po duket shumë bukur”, shton i emocionuar, ndërsa nis kënga hapëse e ceremonisë për të vijuar me një natë të gjatë e të paharrueshme.